Seizoen 1 (2022)

1609 km in 19 uur!

Wat een rit, om 23:00 uur de wekker, 00: 10 uur op de motor, 19:14 uur bij het hotel in Stockholm. Wel een beetje kapot gegaan, maar dat weet je van tevoren. Tot aan Hamburg ijskoud (6 graden) en regen, daarna begon het langzaam op te klaren en warmer te worden. Sterker nog, het werd uiteindelijk mooi weer! Wat niet mooi was, was de drukte in Zweden, het begon al 400 km vóór Stockholm en eindigde pas bij het hotel, niet normaal, zeker 1,5 uur tussen files door gereden. Blij toen we aankwamen...

Elkaar helpen!

Bij zo'n zware rit moet je goed op elkaar zijn ingespeeld, dat zit wel goed bij Serge en mij. Serge rijdt voorop, dat is voor mij erg prettig, ik hoef dan niet zoveel na te denken, gewoon Serge volgen, ook wel eens fijn, de voorbereidingen heb ik vooral zelf gedaan. De eerste 12 uur waren zo voorbij, veel serieuze en minder serieuze gesprekken, veel gelachen, de tijd vloog! Maar op een gegeven moment is de headset leeg en valt uit, dan merk je direct dat de tijd trager verloopt, je gaat onbewust meer letten op je pijntjes en ongemakkelijkheden. Zo wogen de laatste lootjes nog best zwaar! Na het eerste biertje is het leed alweer geleden en praten we nog na hoe 'makkelijk' het is geweest. Morgen weer zo'n 'makkelijke dag', tot dan!

Update reisverhaal 22 juli 2022

Zoals beloofd zal ik iedere afzonderlijke dag van het reisverhaal nog wat aanvullen en uitbreiden. Dat kan nu rustig op kantoor of in de werkkamer thuis. Onderweg viel dat niet altijd mee, zeker ook deze dag niet, na ruim 19 uur sturen en een enorm glas bier heb je niet altijd de puf om een uitgebreid verhaal te schrijven. Over de dag zelf, de Grote Beltbrug was eigenlijk het enige punt waar we even speciaal voor gestopt zijn, niet heel bijzonder om eroverheen te rijden, wel mooi om te zien vanaf het uitlijkpunt, een brug van 18 km lang is dan best bijzonder. En wat was het druk in Zweden, uren lang door en langs files gereden! Gelijk dan ook de eerste tip, pak die extra reistijd, rij via Gothenburg de E45 op richting het noorden, meer kilometers, maar volgens zeggen fijner rijden. En ik kan het niet voldoende benadrukken, zo'n lange, lange rit met hindernissen, je hebt dan een goede maat nodig, met positiviteit en humor help je elkaar door dipjes heen. En weet je, die humor met Serge, het lachen om schunnige en soms grove grapjes in combinatie met het afzien is wat me van deze dag het meeste is bijgebleven!

Rustige wegen, mooi weer!

Vandaag bijna 1000 km in 12,5 uur. Ik zat wat meer ontspannen op de motor als gisteren. Het is niet alleen veel rijden, maar ook opnames maken, verslagje schrijven, mailtjes in de gaten houden, sociaal media in de gaten houden, zorgen dat het op kantoor goed blijft gaan, contact met het thuisfront houden, dat hoort er nu eenmaal bij als ondernemer met een jong gezin. Maar zoals gezegd, vandaag minder stressen, lekker rijden over eindeloze rustige wegen. Voetjes op de highway steps, dan weer even staan, verzitten, veel lachen met Serge, leuk gesprek met een 75 jarige Zweedse motorrijder, en als beloning een lekker biertje in het hotel. Morgen nog een lange dag naar Kirkeness en dan begint de MRA Iron Curtain Trail pas echt!

Update reisverhaal 15 augustus 2022

Ook nu een kleine toevoeging aan het reisverhaal achteraf. Zoals aangegeven een lange reisdag zonder geplande stops, doel was naar Kirkeness te rijden in 3 dagen, dus tanden op elkaar en kilometers maken. We wisten dat het hotel dat we hadden gereserveerd geen diner serveerden, dus een aantal kilometers voor aankomst een wegrestaurant opgezocht, in dit geval een soort truckersrestaurant. Broodje met veel vlees viel niet tegen, maag goed gevuld, niet echt gezond, maar ja, op reis moet je niet te kieskeurig zijn. Hotel in Kalix was redelijk, zoals bijna alle hotels in Scandinavië schoon, maar niet bijzonder. Bijzonder is wel het hotel dat we de volgende dag hadden gereserveerd, maar daarover lees je hieronder meer!

Een epische rit...

834 km in 11 uur, de Artic Circle, Lapland, rendieren die voor je de weg oversteken, eindeloze lege wegen, van 22 graden naar 6 graden, prachtige vergezichten, langs de grillige kust van de Barentszzee, een waterval, een paar keer net op tijd een tankstation gevonden. Dat was dag nummer 3 van de MRA Iron Curtain Trail in één lange zin. Zonder gekheid, soms lijkt het of alles meezit, en vandaag was zo'n dag. Net als op je display verschijnt dat je op reserve rijdt komt er een bordje 'over 5 km een tankstation', heb je trek in een lunch, dan vind je bijna direct een tentje met goede broodjes. Vandaag was dus zo'n heerlijke dag dat alles meezat. Nu om 00.58 uur het verslag aan het schrijven en het is nog volop licht, benieuwd hoe het slapen gaat, gelukkig morgen een wat rustiger dag, of misschien toch niet, we gaan het zien...

Hieronder 8 foto's, drie van de Artic Circle en vijf van het begin van Lapland.

Update reisverhaal 14 december 2022

Hier ook een kleine toevoeging aan het reisverhaal achteraf. Een lange dag op de motor met weinig tot geen ruimte voor stops en bezienswaardigheden. Geen probleem, want we waren ook deze dag nog op weg naar de start van de MRA Iron Curtain Trail bij Grense Jakobselv. Maar wat was de rit van Kalix naar Kirkeness geweldig! We zijn met deze rit de poolcirkel gepasseerd, langs de woonplaats van de Kerstman in Rovaniemi gereden en in Samiland aangekomen. Heerlijk rustige wegen door een geweldig woest en grimmig landschap in het hoge noorden langs de Tana rivier en de Barentszzee, de ijsschotsen dreven nog in het water! En wat een geluk met het weer, in de buurt van Kalix was het rond de 20 graden, bij Kirkeness rond de 6 graden, maar door de felle zon niet echt last van de kou gehad.

Onderweg stil gestaan bij een prachtige waterval (foto hieronder), we zijn twee keer een grens gepasseerd, eerst de grens van Zweden en Finland en daarna de grens van Finland en Noorwegen. We werden door twee Noorse douaniers uitgebreid ondervraagd, het was zo stil bij die grensovergang dat ze volgens mij gewoon verlegen zaten om een praatje. Vermoeid, maar voldaan kwamen we iets voor 19.00 uur aan bij het Snowhotel in Kirkeness, daar hadden we 2 overnachtingen geboekt en voor het eerst rendierenvlees geproefd! De volgende dag, de vierde reisdag zou een memorabele dag worden naar de start van de MRA Iron Curtain Trail bij Grense Jakobselv!

Start MRA Iron Curtain Trail!

Plannen aangepast, we zouden vandaag een extra rit doen naar een paar grensbezienswaardigheden, maar we hebben gekozen voor wat anders. We hebben namelijk 3500 km in 3 dagen gereden en die gaan niet in je kouwe kleren zitten. Ik kwam dan ook met het idee om die extra rit te schrappen voor de broodnodige rust. Serge kwam vervolgens met het briljante idee om vandaag naar het startpunt van de MRA Iron Curtain Trail te rijden, Grense Jakobselv. Dat zorgt niet alleen vandaag voor een middag rust, maar omdat we morgen niet naar het startpunt hoeven te rijden geeft dat ook morgen meer rust!

Dat hebben we dus gedaan, na het ontbijt spullen ingeladen en naar Grense Jakobselv. Wat bijzonder om daar te rijden, zo stil, zo ruig, zo speciaal! Na 2 x uitstel door Corona, veel voorbereiding, 3500 km aanrijroute, was het denk mijn meest memorabele motor moment ooit. Flink stuk losse gravel, dus uitkijken, maar goed te doen, lekker de tijd genomen bij Grense Jakobselv, denk niet dat ik er ooit nog een keer kom. Morgen het vervolg langs het voormalige IJzeren Gordijn naar onze volgende overnachting locatie in Ivalo (Finland).

En wat voor een moment, de oorlog tussen Rusland en de Oekraïne was in volle hevigheid losgebarsten, de Noorse grensbewaking was in de hoogste staat van paraatheid, we hebben diverse gepantserde militaire voertuigen gezien onderweg. Overdreven? Nou, misschien wel, maar extra voorzichtigheid kan geen kwaad, wat de meeste mensen niet weten is dat 6 juni 1968 Russische strijdkrachten langs de Noors-Russische grens marcheerden. De Noorse grenswachters werden geconfronteerd met een overweldigende hoeveelheid Russische tanks en soldaten, en er werd daadwerkelijk geschoten! Lees hieronder een ooggetuigenverslag, bron: https://mare.photo/noorse-sovjetgrens6/. Uiteindelijk is het met een sisser afgelopen, moraal van het verhaal, vrede is NIET vanzelfsprekend, ook niet bij ons in West-Europa, we zullen hard aan vrede moeten blijven werken voor onszelf en onze kinderen!

Ik ben altijd al een 'reiziger' geweest, meer reiziger als motorrijder zelfs. Als ik niet af en toe kan reizen word ik terneergeslagen, dan denk ik, is dit het leven? Ik wil nieuwe dingen zien, horizonten ontdekken, mensen ontmoeten, herinneringen maken. Soms voel ik me zelfs een beetje opgejaagd, hoe lang leef ik nog, wat wil ik allemaal nog zien, wat kan ik allemaal nog zien, doe ik mijzelf tekort of doe ik mijn gezin tekort?

Mijn gezin is en blijft mijn hoogste prioriteit, als ik vanwege het gezin niet weg kan, dan is dat wat het is. Gelukkig kan het tijdens het schrijven van dit verslag wel. Het is een compromis, ik kan niet te lang alleen weg, dat vind het gezin niet goed, maar zelf wil ik dat ook niet.

Natuurlijk maak ik met mijn gezin ook zoveel mogelijk mooie reizen en herinneringen, maar dat is anders. Mijn kids (6 en 13 jaar) hebben (nog) niet de interesse om alleen maar onderweg te zijn, we hebben andere behoeften, dat is ook logisch. De kids willen lekker zwemmen, terug in het vakantiehuisje een beetje gamen, ik wil rijden, rijden en nog eens rijden...

Het compromis is dat ik max 17 dagen alleen weg kan per jaar. Dat is niet vanzelfsprekend, ik besef dat ik gezegend ben dat ik zulke reizen kan en mag maken. En zeg eens eerlijk, als je onderweg bent en je ontvangt zulke lieve berichtjes van je zoontje, dan smelt je hart toch?

Reizen is geweldig, het verruimt je geest, maakt je rustig, creatief en evenwichtig, maar het belangrijkste van elke reis is weer veilig thuiskomen bij je gezin, zelfs de allermooiste reizen komen in de verste verte niet in de buurt van het gevoel dat je krijgt als je de liefde van je gezin ervaart!

Een heerlijk rustige dag

Omdat we gisteren al naar Grense Jakobselv zijn geweest, hebben we vandaag een rustige dag, 245 km in 4 uur en 50 minuten. Zeker geen saaie dag, heerlijke wegen door eindeloze bossen en langs enorme meren. Ivalo is de 'grootste' Finse stad in Lapland, maar echt niet meer dan een dorp. Lekker wat gegeten, biertje gedronken, sauna en jacuzzi, wat een luxe! In het restaurant een babbeltje met de Thaise kokkin, zij had wel moeite met de ingetogen Finnen. Eerlijk is eerlijk, een prachtige streek, maar het is niet echt bruisend te noemen. Voor ons geen probleem, nu genieten we van de rust en de ruimte, maar voordat je het weet zitten we in het overvolle hectische Nederland. Morgen weer een wat langere rit van 484 km, nu al zin in, maar eerst nog een laatste biertje in de hotelbar!

Een regendag

Vandaag 485 km in 7 uur en 24 minuten. We rijden zo dicht mogelijk langs de Fins - Russische grens in Lapland. Al vrij snel begon het stevig te regenen, toch voelde het comfortabel aan in een goed Gore-Tex motorpak, handschoenen en laarzen. Heel veel te vertellen valt er niet, eindeloze rustige wegen door enorme wouden en langs tientallen meren. We wilden nog een bunker bezoeken die deel uitmaakt van de Salpa linie, maar konden die niet vinden. De Salpa linie is een verdedigingslinie die Finland moest verdedigen tegen een mogelijke Sovjet invasie.

Niet veel verder hebben we een klein museum bezocht die onder andere ging over de 'Slag bij Salla'. Deze slag was onderdeel van de winteroorlog tussen Finland en de Sovjetunie van 30 november 1939 tot 13 maart 1940. Foto's en video's waren niet toegestaan, wel nog even een bakkie koffie gedronken daar. Thuis zal ik de verslagen die ik nu na een lange dag rijden schrijf, wat verder uitbreiden met relevante informatie.

Bij het hotel aangekomen was er geen diner mogelijk, we hebben fietsen gehuurd, een paar kilometer naar een restaurant gefietst, lekkere biefstuk gegeten, een veel te duur flesje wijn gedronken, waardoor de terugweg veel makkelijker ging (tenminste, zo leek het). Morgen weer een pittige rit naar Lieksa, dus snel onder de douche en proberen te pitten.

Update reisverhaal 24 januari 2023

Nog een stukje extra informatie achteraf.

We zijn na een uurtje rijden nog langs een wild west resort gereden (Tankavaara Gold Village), het was uitgestorven, het leek op zo'n wild west spookdorp. Door de stevige buien komt zo en zo de omgeving een beetje naargeestig over. De heftige gevechten in verschrikkelijke omstandigheden die hier hebben plaatsgevonden tijdens de 'Winteroorlog' maken het gevoel niet veel beter. Volgens vrij recent vrijgegeven cijfers bedroegen de verliezen van de Sovjet Unie in totaal 391.693 slachtoffers, waarvan 126.785 gesneuveld of vermist en 264.908 gewonden. De Finnen hadden in totaal 66.406 slachtoffers te betreuren, waarvan 19.576 doden, 3.273 vermisten en 43.557 gewonden, terwijl de hele strijdmacht nooit sterker was geweest dan 200.000 manschappen. Meer informatie over de Fins-Russische Winteroorlog van 1939-1940 kun je hier lezen.

Gravel en de Winter War

Vandaag zo'n 450 km in ruim 8 uur, veel gravel gereden, ook wat regen gehad. We hebben het oudste grenswachthuisje van Europa bezocht en ook het 'Winter War' museum. Vooral het Winter War museum was erg indrukwekkend, wat moeten die jonge gasten geleden hebben met 30 tot 40 graden vorst! We kregen uitleg van een zeer vriendelijke mevrouw die een beetje Nederlands sprak. Buiten ook nog gesproken met een groepje Finse motorrijders. Over de wegen kan ik niets meer vertellen, leeg, lang, bos, beetje heuvelig, veel rendieren en soms ook gravel. Meer gedetailleerde informatie volgt na de reis. Nu voorbereiden op de lange rit morgen naar Kerimaki!

Update reisverhaal 09 januari 2023

Nog een stukje extra informatie achteraf.

Ook deze dag weer langs en over vele meren gereden. De eerste keer ook dat de route voor een groot deel over gravel ging, best vermoeiend omdat de weg een beetje bol staat en je dus constant aan het corrigeren bent. Maar zoals met alles, hoe meer je het doet, hoe makkelijker het gaat en hoe meer vertrouwen je krijgt. Was in het begin de gemiddelde snelheid rond de 50 km per uur, eind van de dag reden we toch ook makkelijk 80 km per uur.

Na zo'n 3 uur rijden zijn we gestopt bij het Flame monument, een monument over de de Slag bij Suomussalmi. Deze slag was een onverwachts succes voor de Finnen. De Suomussalmi-gevechten begonnen op december 1939, toen de Sovjet-Unie een offensief begon in het noorden van Finland met de 44ste jagerdivisie als leidende eenheid. De Finse troepen onder leiding van generaal Hjalmar Siilasvuo begonnen met een defensieve tactiek, gericht op het afslaan van de Sovjet-aanval. Finse ski-eenheden, ondersteund door infanterie, veroverden Sovjet-verkenningseenheden op weg naar hun achterhoede. Dit leidde tot chaos in de Sovjet-macht, waardoor ze niet in staat waren om hun aanval voort te zetten. De barre winteromstandigheden werkten in het voordeel van de moedige Finnen.

Tijdens de slag vielen er 13.000-29.500 Sovjetdoden terwijl er maar 350-800 Finnen sneuvelden. Daarnaast had de slag ervoor gezorgd dat de vitale treinverbinding met Zweden niet in Sovjethanden viel.

Bron: https://www.oorlogsbronnen.nl/thema/Slag%20bij%20Suomussalmi

Langs de grens van Finland - Rusland

Vandaag 485 km in ongeveer 9 uur. Weer veel gravel gereden, misschien was vandaag de helft van de route wel onverhard. Heel dicht langs de Fins-Russische grens gereden. Van een Finse MyRoute-app gebruiker kregen we de tip om naar 'the easternmost point of Finland and of of the continental part of the European Union' te gaan. Gisteravond nog de route speciaal daarvoor aangepast, nogmaals hartelijk dank Rauno! Je kunt via het uitkijkplatform de grenspalen zien staan op een eilandje in het meer. Verder nog op een uitkijktoren gestaan, zelfgemaakte koffie gedronken in de wildernis bij een grenswachthuisje en wat problemen met de GoPro externe microfoons. En verder? Veel, heel veel rijden, morgen weer een lange dag naar Helsinki, dus voldoende voor vandaag!

The old king road

Vandaag 454 km in 8 uur. Gelijk vanaf het appartement een heerlijke weg met bochten, heuvels en langs meren. Zo dicht mogelijk langs de Russische grens over onverharde paden. Nog naar de grensovergang gereden, maar de stoplichten stonden op rood, niet doen dus! The 'old king road' naar het vispaleis van Tsaar Alexander III is best aardig, en het paleis waar Alexander regelmatig verbleef om te vissen is een adembenemende locatie. Niets negatiefs te melden? Jazeker, de Finnen houden wel van regeltjes, uren gereden waar de maximaal snelheid 50 km per uur was, maar je zonder problemen eigenlijk 100 km per uur kan rijden, de boetes zijn zo hoog, dus voortgestrompeld naar Helsinki... Morgen de boot naar Talinn en dan binnendoor naar het mooie stadje Tartu in Estland!

Update reisverhaal 05 maart 2023

Nog een stukje extra informatie achteraf.

Deze dag zouden we eigenlijk naar Vyborg rijden in Rusland, maar door de oorlog in Oekraïne is ons dat afgeraden. Sterker nog, we hadden al een overnachting in Vyborg en Sint Petersburg geboekt. Beide hotels hebben zelf de overnachtingen geannuleerd en we kregen het bericht dat vooral Sint Petersburg niet veilig was voor bezoekers uit het westen. Jammer, maar het is wat het is, dus voor deze dag een alternatieve route bedacht naar Helsinki.

Alternatieve route

De bedoeling was eigenlijk vanuit Finland naar Rusland te gaan en dan via Vyborg en Saint Petersburg naar Estland. Maar het was niet mogelijk een visum te verkrijgen en het voelde zo en zo niet goed aan om door Rusland te reizen. Vandaar dit alternatief via Helsinki de overtocht naar Talinn en dan naar het plaatsje Tartu. De overtocht was gemoedelijk en ontspannend, wel bijna 2 uur gewacht voordat we de boot op mochten. De rit naar Tartu was in het begin best aardig, maar verderop eigenlijk gewoon een beetje saai. Serge en ik vermaken ons toch ook op minder spectaculaire wegen, een grapje, een gekkigheidje, altijd leuk. Tartu daarentegen was een verademing, na een aantal dagen vooral stugge Finnen voelden we ons hier echt welkom. Een alleraardigst stadje, het bruist zeg maar, lekker gegeten, gewandeld, en een drankje gedronken.

Een rustig dagje

De eerste rustige dag, 212 km in ruim 3,5 uur, dat kwam goed uit, want er werd een bak regen voorspelt. Bak regen viel mee, we waren net op tijd in het hotel. Rustige wegen, rustig gereden, veel gekletst met Serge via de intercom, staat helaas niet op film, want de microfoons haperden weer. Maar dus een relaxe dag, doorgereden tot aan de Russische grens en daana terug naar het hotel. Beetje gebadderd, administratie gedaan, bagage wat geordend. Wat we me wel opviel is dat ze hier Russisch spreken, ik kreeg ook de indruk, kan het mis hebben, dat ze minder welwillend stonden tegen westerlingen zoals wij. Maar fijn dat we weer op de oorspronkelijke route zitten, morgen langs de kust naar Talinn, nu alweer zin in!

Update reisverhaal 26 maart 2023

Nog een stukje extra informatie achteraf.

Voor ik begon met de voorbereidingen van deze reis had ik nog nooit gehoord van de 'Baltische Weg'. Dit was een vreedzame demonstratie voor onafhankelijkheid van de Sovjet Unie die tegelijkertijd in Estland, Letland en Litouwen plaatsvond. Ongeveer 2 miljoen mensen (!) vormden 23 augustus 1989 een menselijke keten van ca 600 km van Talinn (Estland) via Riga (Letland) naar Vilnius (Litouwen). De Baltische Weg was de meest spectaculaire uiting van de zingende revolutie, een reeks vreedzame manifestaties die leidden tot herstel van de onafhankelijkheid van de drie Baltische landen.

De kust van Estland

Vandaag heerlijk gereden, de verwachtingen waren niet hooggespannen, Estland is plat, de kust flink bewoond. Dus het kwam toch wel als een positieve verrassing dat we heerlijk hebben gereden over vooral rustige wegen met hier en daar wat fijne bochten. Mooi waren ook de 2 watervallen en een kasteel die we hebben bezocht. Aangekomen in Talinn hebben we gegeten in een Russisch restaurant dat prima was. Talinn is overigens een aanrader, een mooi middeleeuws centrum en het voelde gemoedelijk aan. Morgen weer een flinke etappe, dus nu snel douchen en slapen!

Update reisverhaal 01 april 2023

Nog een stukje extra informatie achteraf.

Een rit met een paar hele leuke momenten, het bezoek aan het 'Toole kasteel', dit was een kruisvaarderskasteel dat behoorde tot de Duitse Orde. Het werd voltooid in 1471. Op een bepaald moment was het de meest noordelijke buitenpost van het Heilige Roomse Rijk. Hier mochten we eigenlijk niet komen met de motor, maar het hek was zo open en we waren verder niemand tot last, mooi moment. Het bezoek aan de Jägalawaterval was ook erg leuk met Serge die zijn motor tot vlak naast de waterval wist te parkeren, niet geheel ongevaarlijk, maar Serge kan dat prima, voor een mooi beeld van deze dag kun je de video hieronder bekijken.

Van Estland naar Letland

Vandaag is er veel regen voorspeld in de middag, dus afgesproken vroeg op te staan en een beetje door te rijden. De eerste bezienswaardigheid waren 30 meter hoge kliffen waar, volgens zeggen, veel jongeren zelfmoord hebben gepleegt. Er was niet veel te zien, dus een fotootje en door. Daarna door naar de Keilawaterval, wat een prachtige plek! Hier had ik wel een uurtje willen wandelen, maar nee, tijd is krap, dus motor bijna in de waterval geparkeerd, fotootje, en verder. Na een paar uur flink sturen gestopt bij een uitzichttoren voor een fotomoment. Ook hier snel weer op de motor en vlak langs de Finse Golf nog onverhard gereden, het laatste uurtje regen, maar goed te doen. Aangekomen bij een oude boerderij in Letland voor de overnachting. Morgen alweer de laatste dag van de MRA Iron Curtain Trail naar Riga, niet de laatste dag van deze reis, want we moeten uiteraard ook nog van Riga terug naar huis. Nu kijken of er nog iemand naar de boerderij komt en een biertje voor ons meeneemt...

Update reisverhaal 24 april 2023

Nog een stukje extra informatie achteraf.

Ik kan me nog herinneren dat we in Letland hadden gereserveerd in een soort pension of Bed & Breakfast, we moesten even wachten tot er iemand bereikbaar was die de deur voor ons kon opendoen. Ze konden geen avondeten verzorgen, maar op 15 minuten loopafstand vonden we een leuk authentiek restaurantje waar we heerlijk hebben genoten van lokale gerechten. Je kunt je hier overigens maar beter een beetje aan de regels houden, zie foto hier linksonder...

Magnifiek Riga!

Vandaag korte rit naar Riga, voor de lunch parkeerden we de motoren al bij het hotel. Eén kamer was klaar en daar konden we de spullen achterlaten, even omkleden en hop naar het centrum, ongeveer 25 minuten wandelen in mooi weer. En wat een prachtig centrum heeft Riga! Lekker geluncht, mee geweest met een dubbeldeks sightseeing bus, een rondvaart gedaan, gedineerd en weer terug naar het hotel. Het is bijna niet te geloven hoe snel die 2 weken voorbij zijn gegaan! Een geweldige ervaring die we met zoveel mogelijk mensen willen delen. De verslagen op deze pagina worden thuis uitgebreid en er worden nog mooie filmpjes op YouTube gezet. Maar morgen eerst nog ruim 2000 km naar huis, we denken daar 3 dagen over te doen en willen in Polen nog een flink stuk binnendoor, want we zijn eigenlijk wel een beetje goed gek en verslaafd...

Update reisverhaal 11 augustus 2023

Nog een stukje extra informatie achteraf.

Deze dag was de MRA Iron Curtain Trail 2022 eigenlijk al voorbij, want die gaat immers tot Riga en dit was de eerste dag van de terugreis van Riga naar huis. Dat je kun je merken aan hoe ik de route had voorbereid, wat minder zorgvuldig als de trail zelf. Zo kon het komen dat we een aantal zéér uitdagende tracks hebben gereden met onze volgeladen motoren met wegbanden. Hoe dat is gegaan zie je in de video-impressie hieronder!

Noord Polen door ons niet warm aanbevolen...

De route van Riga naar huis stond niet vast, we zouden ter plekke kijken en op basis van weersvoorspellingen en onze eigen energie de route bepalen. De eerste dag van de terugreis hebben we ons wel behoorlijk aan de geplande route gehouden, uiteindelijk was dat door alle onverhard onze zwaarste dag, tenminste, zo voelde dat aan. Nu dus overnacht in het Mazurisch Merenplateau in Polen en samen bepalen hoe verder. De weersvoorspellingen waren slecht, richting Warschau waren de voorspellingen het slechts, dus gekozen om via het noorden (Gdansk) te rijden. De navigatie laten bepalen wat de snelste route naar huis was en rijden maar. Het eerste stuk was goed te doen, maar al vrij snel kregen we een enorme stortbui over ons heen. Gestopt, ritsen dicht, GoPro in de topkoffer en maar verder. Het hele stuk van Gsdansk tot Szczecin was het regenen, filerijden, gladde wegen en enorm opletten op de als gekken rijdende Polen. Voor Berlijn gestopt, besloten in de avond toch nog langs Berlijn te rijden om files de volgende ochtend te vermijden en via Booking.com een hotel geboekt in Maagdenburg. Veel keuze om te eten hadden we daar niet toen we aankwamen om 21.50 uur, in het centrum ons te goed gedaan aan kebab en bier en daarna vermoeid naar bed om uit te rusten voor de laatste etappe naar huis.

De laatste loodjes...

Nog een laatste 555 km snelweg naar huis, een voorspoedige rit waar niet al te veel over te vertellen valt. Een paar kleine files, paar druppels water, twee keer tanken en 6 uur later waren we thuis. Was wel een vreemde gewaarwording, twee keer niet door kunnen gaan door Corona, alle voorbereidingen, 17 dagen héél intensief gereisd, enorm veel kilometers gereden (8984 km(!) en ineens sta je weer voor je tuindeur! Echt even nodig om alle indrukken te verwerken en uit te rusten. Het was een epische reis die ik nooit meer zal vergeten! De humor met Serge, de bijzondere plekken die we bezocht hebben, de desolate landschappen, het afzien met het aantal kilometers op één dag, het rijden op lastige onverharde wegen, teveel om nu allemaal op te kunnen noemen. Daarom wordt dit reisverslag komende maanden verder uitgebreid met meer tekst, foto's en gemonteerde video's.

Seizoen 1 2022

8984 km in 17 dagen!

Ontdek GRATIS de mooiste routes